Όσο δεν αγάπησα κανένα....

Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ και παρακολουθούσα τηλεόραση. Η μητέρα μου άνοιξε την πόρτα για να βγει έξω και τότε η christie το μικρό μου σκυλάκι βγήκε μαζί κάθε μέρα έβγαινε και μετά από λίγο γύριζε πίσω. Έκανα την σκέψη πώς θα ήταν αν την χτυπούσε αυτοκίνητο, πόσο πόνο θα ένιωθα.[πριν ένα χρόνο ακριβώς είχε "φύγει" με αυτόν τον τρόπο η προηγούμενη μου σκυλίτσα και μητέρα της christie.]Σηκώθηκα και βγήκα έξω, σφύριξα αρκετές φορές όμως δεν ήρθε,ρώτησα την μητέρα μου : μαμά που είναι η christie; δεν ήξερε και υπέθεσε ότι είναι με την γιαγιά μου. Το δέχτηκα και δεν έψαξα περισσότερο. Γύρισα στον καναπέ και την τηλεόραση. Μετά από λίγη ώρα μπαίνει στο σπίτι η θεία μου , με ρωτά πως είμαι και μετά καλεί την μητέρα μου να την ακολουθήσει και όταν ρωτάω τι έγινε; Λέει: τίποτα δεν είναι για σένα...

Κρίση: μια αλλαγή που προσπαθεί να συμβεί

    Όλοι μας βιώνουμε, λίγο ή πολύ, σε καθημερινό επίπεδο την κρίση που υφίσταται η χώρα μας. Είναι, όμως, ένα φαινόμενο απόλυτα αρνητικό; Φυσικά, η κατάσταση είναι δύσκολη, ιδιαίτερα για έναν έφηβο που ήδη περνάει μια περίπλοκη φάση στη ζωή του, αλλά θα μπορούσαμε να σταθούμε δυναμικά και όχι παθητικά απέναντί της. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να γκρινιάζουν, να στεναχωριούνται, να υποφέρουν... Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάτι θετικό από την όλη υπόθεση και έτσι θα καταφέρουμε να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας που πραγματικά έχουν πρόβλημα. Η ζωή δεν είναι μόνο τα χρήματα. Προτείνω να ξεφύγουμε από όλον αυτόν τον καθαρό "υλισμό" και να ζήσουμε με άλλου είδους αξίες, πιο ανθρώπινες, πιο ουσιαστικές.

Θα ήθελα να δούμε τι έχουν να μας πουν οι νέοι για την κρίση, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους:

Έχουν και τα λόγια την αξία τους...

  Το πιο δύσκολο ερώτημα είναι αυτό που η απάντηση είναι θαμμένη μέσα μας και πρέπει να την ψάξουμε καλά πριν απαντήσουμε...

Κάνε την αλλαγή στον κόσμο!

Καθόμουν στον υπολογιστή και έκανα το κλασσικό μου βραδινό "σερφάρισμα" στον κόσμο του διαδικτύου. Κάποια στιγμή βρέθηκα να κοιτάζω ένα άρθρο το οποίο είχε θέμα την ανθρωπιά σε στιγμές αδυναμίας των συμπολιτών μας ακόμη και όταν εκείνοι είναι σε διαφορετικό "στρατόπεδο" από εμάς. Το ηθικό δίδαγμα; Η ανθρωπιά δεν θα πεθάνει ποτέ όποιες και αν είναι οι συνθήκες διαβίωσης!!Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ρωτήσω τους συνανθρώπους μου, για την αλλαγή του κόσμου ποια θα ήταν η κίνηση τους!

Αν μπορούσες να κάνεις κάτι το οποίο θα άλλαζε τον

κόσμο τι θα ήταν αυτό;